Wczoraj trafiłam na program o ekstremalnym odchudzaniu - o osobach które zrzuciły ponad 100 ale i 200 kg. Oglądałam z przejęciem. Zawsze zastanawia mnie, jak można doprowadzić się do takiego stanu. Rozumiem przytycie ze względu na zły tryb życia, ale tak olbrzymia nadwaga nie powstaje z dnia na dzień, jest niezwykle uciążliwa, męcząca, człowiek się wręcz ruszać nie może. Jak to się dzieje, że taka osoba tego nie zauważa. No jasne, że zauważa, ale to jak równia pochyła. Może właśnie tak.. nie chce się człowiekowi nic zmieniać. Jestem gruby i tyle, nie warto się starać, nic to nie zmieni...
I potem operacja żołądka, opaski, balony itp..
Pełna podziwu byłam dla amerykanina, który schudł dietą i ćwiczeniami bez operacji i suplementów. Ledwo się ruszał, z łóżka musiał się sturlać, bo normalnie usiąść i zejść nie był w stanie. Jego waga była zagrożeniem dla życia. Pod opieką lekarza schudł 200 kg!. Sport i Dieta. Miał podobne zdanie jak moje w poprzednim poście. Ciężko jest rozstać się z narkotykiem jakim jest jedzenie. Nazwał się uzależnionym. Na początku diety wyrzucał jedzenie, miażdżył je, tak by nie móc go zjeść, ale bywało, że wyjadał je ze śmietnika. Sam musi się kontrolować. Nie ma pomocy takiej jak inni, czyli zmniejszonego żołądka.. W każdej chwili może wrócić do starych nawyków. W jego lodówce było tylko mleko i trochę masła. Jedzenia nie ma w domu. Dopełnieniem była operacja pozbycia się nadmiaru skóry. W mojej ocenie chirurdzy mimo dwóch operacji będą jeszcze mieli trochę roboty, bo te im słabo wyszły... ale jak stwierdził bohater i tak jest przeszczęśliwy.
Podziwiam.
I tak troszkę w temacie....
Aktor na diecie dla roli
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz